Silent-Stones
Waarom ik Silent-Stones ben gestart
Al weer 17 jaar geleden (2004) overleed plotseling mijn vader. Mijn moeder, broer en ik wilden snel de naam en foto van mijn altijd vrolijke vader op zijn rustplaats in plaats van het foeilelijke plastic bordje. Maar waar koop je een grafsteen? Hier had niemand van ons eerder mee van doen gehad. Plaatselijk krantje bij de advertenties van alle uitvaartondernemers misschien? Ja hebbes. Je gaat er niet van uit dat er veel van die winkels zijn, dus we waren blij dat er een winkel vlak bij ons in de buurt was.
Natuurlijk slecht geslapen en met een knoop in onze maag naar de winkel/werkplaats gereden. VRESELIJK!
De verkoper..(die ook een man had kunnen zijn die keukens verkocht, of snelle auto’s)…. had totaal geen empathie en geen interesse in ons (verdriet). Het is toch niet niks om tegen een wildvreemde te zeggen dat je vader overleden is. Deze vier woorden passen gewoon niet in 1 zin!
Maar omdat we nog steeds dachten dat er niet meer winkels waren hebben we direct een steen gekocht. Een steen die echt heel bijzonder was …. en we wisten wel wat mooi was… want “er hing wel een prijskaartje aan”.
Nu, 17 jaar later weet ik wel beter.
De echte reden dat ik dacht “dit kan ik beter” komt voort uit het volgende. Mijn moeder belde mij dat er bij de post de factuur zat van het bedrijf waar de grafsteen was gekocht. Hierop stond “de grafsteen voor wijlen de heer Kaptein hebben wij dd. geplaatst. Wij verzoeken u de factuur binnen 14 dagen te betalen”.
Mijn moeder schrok zich rot want we hadden het weekend juist nog van alles mooi gemaakt en nieuwe plantjes geplant. He?! En ze hadden ons gezegd dat ze het plaatsen van de steen vooraf zouden aankondigen. Niet dus. ‘Mam, ik neem vanmiddag vrij en kom naar je toe, dan gaan we gelijk kijken’. Bel ook even Axel (mijn broer) of hij ook mee gaat’.
En daar liepen we met zijn drieën, op weg naar pap zijn rustplaats. Nog 10 meter, 8 meter, 3 meter…. de tranen biggelen over onze wangen. Waar is de foto van pap?! Ze zijn de foto vergeten! Nou ja…?! Kijk… die is er af gevallen, die ligt in de aarde … op zijn kop! Dat moment… maakt niemand meer goed.
Dat moment was het moment dat ik dacht…. ik heb geen verstand van graniet en van grafstenen, maar ik weet wel hoe alles er om heen beter kan! En beter moet!
En zo werd Silent-Stones in 2007 geboren. Met een rijke ervaring hoe het in ieder geval niet moet. De rest is allemaal te leren, maar empathie moet je hebben, dat is niet aan te leren.
Jaren later, nu in 2021, heeft Silent-Stones een prachtig team en kunnen in alle eerlijkheid zeggen dat we echt bijzondere producten hebben die andere steenhouwers niet hebben/maken. Onze winkel is een warme beleving en alle adviseurs (want wij zijn geen verkopers), allemaal dames overigens, hebben een luisterend oor en werken met passie. Elke dag weer.
Persoonlijk
De gedenksteen van mijn vader
Als kind ben ik opgegroeid op het water. Varend gingen we Nederland door. Paps met een hengel en moeders heerlijk in de zon met een boekje. Varen en water waren hun passie. Nog steeds, nu al 17 jaar na mijn vaders overlijden, gaat mijn moeder nog elke zomer naar de boot, al vaart ze er niet meer mee. Het is meer een caravan in een haven… maar een boot vol fijne herinneringen. We komen er allemaal graag.
Onze keuze voor de gedenksteen was dus iets wat met de boot te maken moest hebben en hebben gekozen voor een meerpaal. Een goede vriend van mijn vader en moeder heeft er een mooie bovenkant op gemaakt om het geheel echt een meerpaal te maken,
De gedenkplaats heeft in de loop der jaren veel verandering meegemaakt. Het is altijd een afspiegeling van de tuin van mijn moeder. Wat bij haar in de tuin groeit, groeit ook bij pap.
Ook al hadden we het mogelijk nu anders gedaan, we zijn nog steeds content met de gedenksteen. Over drie jaar loopt het termijn af dat we het graf gekocht hebben…. Dan moeten we een vreemde keuze maken…. Verlengen of laten vervallen. Gelukkig kunnen we deze keuze nog even uitstellen….